Clannad wordt omschreven als Ierse Folk maar de band won ook een Grammy voor het beste New Age album. Het is een verzameling van familieleden (Clannad betekent familie) waaraan ook de zoon en dochter van zangeres Moya zijn toegevoegd. En Clannad is hartstikke Iers natuurlijk. Het bijna a capella achtige 'Theme from Harry's Game' heeft vroeger haar plek veroverd in de top 1000 allertijden lijstjes op jaarlijkse cassette opnames. Het lied paste werkelijk nergens bij en bleef jarenlang een vreemde eend in de bijt tussen Supertramp, Ten CC, Led Zeppelin en Meatloaf. Het nummer, wat een soundtrack was over de politieke situatie in Noord-Ierland, zorgde voor de doorbraak van Clannad in 1983. Toen bestond de band al 13 jaar. Enya, ons wel bekend, was twee jaar lang (‘80-‘82) onderdeel van Clannad. Echter zonder Enya, maar met Moya scoorde Clannad een hit met Bono in 1985. De huidige tour, die een vaarwel en terugblik is, is naar dit nummer 'In a Lifetime' vernoemd.
Clannad is corona alweer vergeten; de zorgen hebben zich verplaatst naar de oorlog in de Oekraïne. Ze dragen het nummer 'Hourglass' op aan mensen in ellende die hulp nodig hebben. Er hangt het eerste gedeelte van de set een wat rare ongrijpbaar iets in de lucht. Misschien moeten wij weer wennen aan volle zalen, maar er is ook iets geks met de setting. In drie tellen staat de band er en de applausjes zijn opvallend kort. Lange tijd denken we dat deze muziek beter op zijn plaats is in een pub of een piepklein rokerig zaaltje. Je kunt je inbeelden dat de zaal straks helemaal losgaat, maar ook dat er juist niets gebeurd. De nummers hebben net niet het onstuimige en opzwepende wat sommige andere Ierse muziek wel heeft.
De eerste serie nummers is in het Gaelic, daarna volgen meerdere Engelstalige nummers. Het geheel, onderdeel van de afscheidstournee genaamd "Once in a Lifetime Tour" vormt een breed overzicht van nummers van diverse albums plus verrassend genoeg wat nieuwe nummers. In stijl is dat duidelijk waarneembaar, maar dat maakt het een afwisselende show. De typisch vlotte “riedeldiedeldom-liedjes”, donkere New Age sferen en serieuze authentieke ballads wisselen elkaar af.
Het nummer van het cassettebandje blijft live ook na zoveel jaren een juweeltje. Wat deze band in vlagen voor elkaar krijgt is dat de meerstemmige zang als een warme deken over je heen valt. Dit is het vakmanschap van Clannad, maar daarbij wel speciale vermelding van de dochter van Moya. Zij steelt in al haar bescheidenheid de show in het nummer 'In a Lifetime' en doet Bono vergeten. Deze meerstemmigheid komt pas bij het negende nummer 'Newgrange' echt goed uit de verf. De opvolgende song uit de jaren '80 over het klimaat heeft stuwende ritmes en gewoon een heerlijke vibe. In deze versie van 'Thiós Fá’n Chósta’ zie je echt een band samen spelen.
De rol van zanger Pól Brennan wordt gaandeweg steeds groter, zowel als brug naar het publiek als bandleider. Het is zijn verdienste dat tijdens de laatste twee nummers iedereen staat mee te klappen en enkele bezoekers zelfs dansen. Zijn enthousiasme groeit en is aanstekelijk. Naast Pól was het een genot om goed te kunnen zien wat de drummer doet, elke slag is goed hoorbaar en hij maakt er op zijn drumstel (waar niet op bezuinigd was) een waar feestje van. Zowel Pól als de drummer floreren in een "drinking song "genaamd 'Níl sé’n lá’ wat zoiets iets betekent als dat de maan helder schijnt. In dit nummer komt de energie tussen de bandleden goed los en klinkt Moya in een kalm intermezzo op haar kwetsbaarst. De hele track klinkt als een uitgesponnen jam. Het opvolgende 'I Will Find You' wordt ingekleurd met New Age ritmes en prachtige meerstemmige zangpartijen. De New Age nummers zorgen dat de luchtige nummers en de hoge zangpartijen van Moya wat meer voeten aan de grond krijgen. De spannende, meer dreigende sferen die erbij horen zorgen voor een mooie onderlaag. Door daarbij de stokoude taal, traditionele nummers, eigenlijk meer verzen, begeef je je soms wel in mythisch Ierland. Het duurt alleen even voordat het binnenkomt bij de Groninger. Het is geen stugheid dit keer, maar een collectieve corona-vertraagdheid vrezen we.
© Marten Siegers | All Rights Reserved