Vandaag is de eerste van twee uitverkochte avonden in de Ziggo Dome voor de Australische singer-songwriter Dean Lewis. Het is zijn grootste show tot nu toe in Nederland; in 2023 stond hij nog in AFAS Live, en de jaren daarvoor in TivoliVredenburg en Paradiso. Een flinke stap omhoog dus.
De opkomende zangeres Sofia Camara, bekend van TikTok, mag vanavond het spits afbijten. Een behoorlijke eer, want eerdere supportacts van Dean Lewis (lees: Noah Kahan en David Kushner) zijn inmiddels serieuze namen in de muziekindustrie. Geen druk, toch?
Gelukkig stapt de Portugees-Canadese zangeres vol zelfvertrouwen het podium op. Ze trapt af met een spannend, opbouwend intro en laat meteen horen dat haar vocalen dik in orde zijn. Na die sterke start zakt de energie wat in; de show zelf is niet heel bijzonder en de chemie met haar twee bandleden voelt soms wat geforceerd. Het publiek blijft dan ook nog wat afwachtend, maar Camara geeft niet op. Met charme, energie en een flinke dosis enthousiasme weet ze de zaal steeds meer mee te krijgen en aan het einde van haar set galmt haar hit ‘Who Do I Call Now?’ overtuigend door de Ziggo Dome.
De zaalvloer is vandaag opgedeeld in een kleine Golden Circle en een groot vak met zitplaatsen— een experiment van organisator Friendly Fire. De vraag is dan ook: blijft iedereen netjes zitten, en kunnen ze überhaupt wel goed zicht op de show houden?
Om stipt half negen gaan de lichten uit en betreden de bandleden van Dean Lewis het podium. Boven hen hangt een enorm doek, bedrukt met wat lijkt op onleesbare dagboekfragmenten. Vanavond nemen we dan ook een kijkje in de gedachtestroom van de zanger. Zodra de spotlights aangaan, verschijnt Lewis zelf— zichtbaar enthousiast en klaar om zijn grootste show ooit te geven.
Dat enthousiasme is een van de eerste dingen die opvalt— ironisch, aangezien zijn repertoire voornamelijk bestaat uit break-up songs. Hij gooit zich volledig in de muziek, zelfs als dat betekent dat hij er af en toe (behoorlijk) naast zit. Het is soms wat rommelig en chaotisch, maar ook vertederend; je ziet hoe erg hij geniet, en dat werkt aanstekelijk.
Stilzitten is niets voor Dean Lewis. Hij rent het podium op en af, springt meerdere keren het publiek in en wisselt energieke momenten af met intieme, reflectieve setting. Halverwege de show verruilt hij het hoofdpodium voor het B-podium, waar hij een kleine akoestische set speelt met ‘Half a Man’, ‘The Last Bit of Us’ en ‘Trust Me Mate’. Het contrast tussen de chaotische energie van Dean Lewis en de diepgaande, emotionele kracht van zijn muziek is opvallend. Terwijl hij het ene moment het publiek opjaagt met een storm van energie, biedt hij in andere momenten een intiemere kant van zichzelf, waarin zijn kwetsbaarheid en diepgang centraal staan.
Maar dat is niet de enige verrassing van de avond. Naast een mooi duet met Sofia Camara, duikt plotseling David Kushner op— volgens Lewis ‘toevallig in town’. Samen brengen ze het populaire ‘Daylight’, dat luidkeels wordt meegezongen door de hele Ziggo Dome. Ondertussen heeft een groot deel van het publiek achter ons (wij staan in de Golden Circle) hun stoelen ingeruild voor een staplek achter de barricade (het blijven zitten is toch niet helemaal gelukt).
Een van de meest ontroerende momenten volgt wanneer Lewis het emotionele ‘How Do I Say Goodbye’ opdraagt aan zijn vader en hem uitnodigt op het podium. Een brok-in-je-keel-moment waarbij de hele zaal ademloos luistert.
De zanger sluit deze eerste avond af met het enorm bekende nummer ‘Be Alright’ en tovert de zaal nog één keer om tot een zee van lichtjes, waarbij het hele publiek woord voor woord meezingt. Het is het perfecte einde van de avond: emotioneel, groots en verbindend.
Met een brede lach en een dankbare blik neemt Dean Lewis afscheid. Hij en zijn band nemen nog een foto met het publiek en lopen al zwaaiend het podium af. Het publiek blijf nog even staan en dat vinden we niet gek. Na zo’n ‘emotionele rollercoaster’ is het bijna onmogelijk om ‘(Be) Alright’ naar huis te gaan.
© Demi Luna Traas
Demi Luna Traas