De muzikant wacht gewoon bij de ingang tot iedereen binnen is. De kerk ziet er van buiten meer uit als een neoclassicistisch herenhuis, maar van binnen is het duidelijk een kerk. Het podium oogt toch nog groot met slechts één artiest die ogenschijnlijk genoegen neemt met enkel de eerste rijen te bereiken. De stoelen voor hem zijn grotendeels gevuld, de kerkbanken langs de korte kanten amper. We kennen hem van zijn muziek die vooral geworteld is in de blues, en dan de duistere broeierige soort. Zijn laatste single ‘Satin Warrior’ is een hypnotiserende track van maar liefst acht en een halve minuut. Maar vergeet dat eerst.
Hij speelt een paar akkoorden, zingt een regel, speelt wat akkoorden en zingt een regel. Het is erg eenvoudig en kaal wat we zien en horen. Grijs haar, zwarte leren jas, een mooie gitaar en een bijzondere stijl van spelen. Ergens verwacht je vaak liedjes met een kop en een staart, een refrein, een couplet, een solo. Dat mag je overboord gooien. Hij speelt en zingt stukken met een duur van nog geen 2 minuten. En het lijkt op elkaar. Het is de vraag of je het nummers zou moeten noemen. Het lijken eerder flarden, memoires en vooral een manier op zich te uiten. Praten doet hij weinig. Maar de stem, de stem is erg mooi. Warm, ingetogen en vloeiender dan hij overkomt met zijn flesje bier. Met zijn ogen dicht lijkt hij zonder ruis op de lijn gelijk de juiste snaar te kunnen raken. Soms is het moeilijk te verstaan. Omdat de gitaar wat te luid staat misschien maar ook omdat hij de gewoonte heeft om bij de laatste woorden de zin te laten doven. Gemurmel, of fade out. Het zorgt er hoe dan ook voor dat je ademloos probeert op te vangen wat hij zingt. Maar de bezieling voelen kost geen enkele moeite. Met je ogen dicht.
Hij heeft de set zogenaamd opgebouwd uit vier delen. En er is geen show, geen wisseling van instrumenten, enkel een jas wat uit gaat. Sommige nummers zijn fascinerend om te ontrafelen. Neem ‘Lion on Ice’ waarin hij zingt “I’m lost in the game / like a satellite that fell too soon… like a lion on ice”. Gaandeweg worden de nummers langer en beginnen ook meer op nummers te lijken. Zijn stem komt wat prominenter naar voren. ‘Burning Seas’ komt voorbij en ‘Coldblooded’ krijgt een duister soort van intro en is het eerste nummer waarna er iets van gejoel uit de zaal klinkt. Een duo besluit op te stappen na 50 minuten. Ze lopen tussen de eerste rij en Garwoord door de kerkdeuren uit. Garwood; “Some of you will be relieved, some of you wil be disappointed, but it will be over soon”. Dat wist het duo niet want wat hij zegt is waar. Eén nummer later is hij klaar met zijn vierdelige show. Met maar liefst 20 liedjes. Zijn humor is even bescheiden.
Tot onze verbazing is hij afkomstig uit de UK. We gingen er van uit dat hij Amerikaans was. Maar zo raar blijkt die gedachte niet te zijn gezien hij met Mark Lanegan minstens twee platen heeft gemaakt ,‘With Animals’ bijvoorbeeld. Deze in 2022 overleden muzikant blijkt op zijn eerste solo-album ‘The Winding Sheet’ vergezeld te zijn door niemand minder dan Nirvana’s Kurt Cobain en Krist Novoselic. Dit was vlak voor Nirvana’s ‘Nevermind’. Het laat gelijk horen waarom Lanegan een grondlegger van de grunge wordt genoemd. En dat is gelijk ook de zware bodem die je voelt in de muziek van Garwood.
De muzikant verkoopt zelf zijn albums en door hem zelf geverfde prenten op gekleurd A4 papier. Het percentage mensen dat iets wil kopen is behoorlijk. Je krijgt gratis een unieke opname op tekstloze cd, met eigen prent bij de elpee Rogues Gospels. Thuis luisteren we naar de bezwerende ‘Maharaja Blues’ op die plaat, we horen de geest van Cobain in ‘My Shadow Life’ een co-productie met Mark Lanegan (van ‘With Animals’ uit 2018) We horen ‘Lion on Ice’ van ‘Heavy Love’ wat bijna 5 minuten duurt. En van die plaat horen we de originele, uitgestrekte versie van ‘Disco Lights’ . Met daarin wonderlijke tekstregels en een prachtige tweede stem.
Zo belanden we alsnog in een bubbel volgestort met waanzinnig mooie broeierige muziek. Duke heeft nog veel meer in huis dan een set van 4 delen. Laat de nacht maar wachten.
