Op reis door de tijd
Hele kuddes mensen wandelen op donderdagavond uitgelaten vanaf het station richting Ziggo Dome. Een deel gekleed in Ajaxshirts buigt af naar de ArenA en de rest komt voor Justin Timberlake. Welk evenement uiteindelijk het grootste spektakel was, daar zijn de meningen vast over verdeeld. Zeker weten we achteraf in ieder geval dat de voetbalwedstrijd een tijdrovende reis was en we in de Ziggo Dome op reis door de tijd waren…
In de concerthal draait het maar om één man vanavond. Ondanks een hele meute aan muzikanten, dansers en achtergrondzangers, is duidelijk dat Justin Timberlake hier de belangrijkste is. Dat merken we al voordat de hele entourage op de planken staat en het voorprogramma de zaal mag opwarmen. DJ Andrew Hypes draait plaatjes. En lult er vooral veel doorheen. Leuk, gezellig, het is een feestje en we gaan van Fergie naar ABBA met alles wat daar qua genres tussen past, maar het is wel makkelijk. Backstreet Boys komen voorbij, Spice Girls, Beyoncé en natuurlijk mag N*Sync niet ontbreken. Hypes hypet de boel op dus wat dat betreft goed geslaagd, maar het mag – denken we – vooral niet te veel afleiden van wat er komen gaat.
Dan begint de tijdreis. Visueel op een enorm scherm zien we daadwerkelijk een weg waarover we richting een deur bewegen. Dan Timberlake die naar een ouderwetse tv zit te kijken en de eerst woorden van die avond zijn: “You gon’ be a star, they said” uit het nummer ‘Memphis’. Jazeker, het draait écht om hem. Daarna mag de entourage opkomen: drummer, gitarist, bassist, een setje koperblazers en een horde dansers en backing vocals. Allemaal in het zwart gekleed waardoor ze vaak wat overschreeuwd worden door de visuals. Qua impact op de show is dit allerminst het geval. De manier waarop niet alleen de dansers, maar ook de muzikanten zich rondom Timberlake bewegen, geeft de uitstraling van een gezellig feestje. Met als hoogtepunt een intermezzo door de zaal, maar daar komen we nog.
Na wat snippets van het meest recente album wordt de avond afgetrapt met ‘No Angels, ‘LoveStoned’, ‘Like I Love You’ en ‘My Love’. Lekker, wat bekende nummers, sfeer zit er meteen goed in en Timberlake laat zien dat hij het nog kan op het podium. Al menen we toch af en toe een nootje tegen het valse aan te horen. De nummers worden allemaal anders gespeeld dan op album, de muzikanten geven er een eigen draai aan waardoor er overal een jazzy bigband-sausje overheen zit. Erg mooi gedaan! Dan is het tijd voor het overbekende praatje met publiek, even laten zien dat er een daadwerkelijk mens op het podium staat. En dát kan de zanger als geen ander. De zanger heeft charisma, komt sympathiek en oprecht over en speelt in op de fans die hij dichtbij ziet met spandoeken en neemt de tijd voor de tienjarige die met haar vader vooraan staat.
Dan door met wat nieuwe nummers; via ‘Technicolor’, ‘Sanctified’ en ‘Infinity Sex’ naar de grote hit ‘FutureSex/LoveSound’. Nieuw of oud, alles wordt door het publiek grotendeels meegezongen en gedanst. Af en toe is de zang vanaf het podium weer wat wiebelig, maar onze aandacht wordt daarvan afgeleid door een massief blok videowall dat van achter op het podium naar voren beweegt en loeigrote afbeeldingen van Justin Timberlake zelf laat zien - helemaal rondom het gevaarte. Dit afgewisseld met gekleurde blobs en abstracte figuren die uit de rechthoek lijken te stromen. En daar hebben we wel een kritiekpuntje: de veelal schreeuwerige visuals leiden af. Ze overheersen meer dan dat ze ondersteunen. Zeker als het grote rechthoekige blok kantelt en als helling boven het podium blijft hangen.
Wél weer leuk is het gebruik van een extra podium, achterin de zaal waar Timberlake met de hele crew via een met tape afgezette route door de zaal naartoe danst terwijl hij ‘Play’ zingt. Alsof je naar een gezellige, feestelijke brass band staat te kijken. Op de zogenoemde B-Stage worden weer voornamelijk hits uit de oude doos gespeeld waarbij we zowel de echte poppy Justin zien als ook even de countryversie met akoestische gitaar in de handen. Overigens voelen de fans voorin zich wat gepasseerd lijkt het, maar dit intermezzo in het achterste deel van de ruimte is voor hen een mooi moment om even naar het toilet te gaan! Terug naar het hoofdpodium met ‘CAN’T STOP THE FEELING!’ en ook voorin komt de sfeer weer er in. Met wat van de CHIC hit ‘Good Times’ in de overgang naar ‘Rock Your Body’ en het onmisbare ‘SexyBack’ is dit een mooie enthousiaste afsluiter. Wat ons betreft had dit het einde kunnen zijn – een spectaculaire afsluiter met veel aandacht voor de dansers, de band en veel energie.
Maar Timberlake heeft een ander plan: ‘Mirrors’ is de échte afsluiter. Waarbij dat grote rechthoekige videoscherm volledig boven het podium komt zweven… met Justin Timberlake er bovenop. Indrukwekkend, dat wel. En toch nog even duidelijk gemaakt dat hij de grote man is vanavond. Na een relatief lange stilte op muzikaal gebied en wat vervelende situaties rondom de artiest vroegen wij ons af of dit een stukje grootheidswaanzin is of gewoon een flinke dosis zelfvertrouwen van de “Prince of Pop”. Misschien is het op het randje, maar eerlijk is eerlijk; er staat vanavond gewoon een goede artiest die – vooral met de oude hits – laat zien dat hij nog altijd goed is in wat hij doet. De (AI-gegenereerde?) visuals hadden van ons wat minder overheersend mogen zijn, maar de impact van de muzikanten en hun vernieuwende sausje maakt veel goed.
© Céline Claassens
Foto: Getty Images