Sylvie Kreusch in Paradiso, 11-12-2024

Stipt om 20:30 uur komt de band van Sylvie Kreusch het podium op in de grote zaal van Paradiso. Het publiek staat nog een beetje te kletsen als ze uit het niks worden opgeschrikt doordat de band in een klap start. BAM! We zijn begonnen. Dit is een kleine voorbode van wat ons te wachten staat de rest van de avond. Kreusch komt het podium op en het spektakel begint; geen tijd voor onzin.

De zaal is niet volledig uitverkocht, maar dat maakt voor Kreusch en haar team geen bal uit; ze spelen alsof ze op het hoofdpodium van Glastonbury staan. De maar liefst 7-koppige band is tof opgedeeld op twee verhogingen aan de zijkant waardoor het voorste stuk van het podium volledig voor Kreusch is, en dat gebruikt ze het liefste helemaal.

Ze huppelt, danst en springt van links naar rechts terwijl ze met haar prachtige lage stem het publiek betovert. Haar manier van zingen doet denken aan de War On Drugs en zeker de nieuwste plaat “Comic Trip” - waar ook een hoop songs van worden gespeeld - heeft daar elementen van. Daarnaast horen we ook de “Western” invloeden uit de andere bekende band van België; Warhaus, waar Kreusch ook deel van uit heeft gemaakt in het verleden. Het lijkt wel alsof de Belgen een goede stempel op hun eigen stijl weten te drukken, wat erg tof is.

Kreusch is een opvallende verschijning; aan de ene kant lijkt ze een vrij introvert, tengere vrouw die zich op een huisfeestje als muurbloempje kan opstellen, maar op het podium ontwaakt het beest in haar. En niet alleen in haar, maar ook in de volledige aankleding; de lichtshow vult de energie perfect aan. Het geluid wordt gedaan door Pieterjan Coppejans, die je kunt kennen als vaste producer, geluidsman en tevens ook partner van Eefje de Visser. In Kreusch’ band zitten ook een aantal bekende muzikanten uit de Lage Landen, zo is toetseniste Nina Kortekaas ook bekend onder haar eigen project Noah Lee waarmee ze onlangs weer het voorprogramma voor Eefje de Visser verzorgde.

De avond is een en al show. Het publiek wordt van langzaam naar uptempo naar dansbaar naar ballad gebracht, en dat allemaal back to back, er is amper tijd om te laten bezinken waar je naar luistert en kijkt. Het maakt Kreusch onbereikbaar; afstandelijk zou je kunnen zeggen, dat ze helemaal niets, maar dan ook niets vertelt over de verhalen achter haar liedjes of zelfs dat er een nieuwe plaat is. Maar het maakt haar ook mystiek en juist daardoor zo ontzettend boeiend om naar te kijken. Ze paradeert over het podium alsof ze in haar woonkamer staat en het haar echt geen bal kan schelen wat het publiek er eigenlijk van vindt; ze komt dit gewoon doen en dat is dat.

Zo krijgt ze bij de prachtige ballad Wildflower het publiek met één vinger stil als men bij een lange pauze begint te klappen, waarmee ze duidelijk maakt dat ze graag nog even wat langer de aandacht wil. Het is haar gegund en wordt haar gegeven. Er zijn weinig artiesten waar je van zult zeggen dat ze een groter podium verdienen terwijl ze de grote zaal van Paradiso nog niet uitverkopen, maar alsjeblieft; geef deze vrouw een groot podium. Ze heeft het nodig en wij hebben haar nodig. En dan komt dat publiek vanzelf wel.